-walang nangyari- (fiction)

ganito tumatakbo ang isang araw sa buhay ng isang bida. pag-aksayahan nyo ng konting oras at agad kalimutan!

Isang umaga.

Kagigising lang ng ating bida, mga 10:30 ata un, nang bigla syang dumiretso sa study table nya sa sulok ng kanyang kwarto at agad na kumuha ng bondpaper at panulat ng walang anumang dahilan. Isang bagay na matagal na nyang hindi ginagawa. Isang bagay na matagal na nyang kinatatamaran ang nagbabalik at nagpaparamdam sa kanya.

"p*ta sh*t! anu to? magsusulat ako?"

Medyo naguguluhan pa ang ating bida sa kung anumang dapat nyang isulat. anu kayang magandang isulat? dapat ung hindi boring. Patuloy na tumatakbo sa isip nya. Nang biglang.. TING! May naisip na ang ating bida!

"hahaha!! alam ko na!!!"
Tumayo ang ating bida. Agad lumabas ng kanyang kwarto at kumain ng almusal. Nyam. Nyam. Nyam. Glogloglog. gloglog. aaahhh. Natapos nang kumain ang bida nang maalala nya ang gagawin. Naku! anu nga bang isusulat ko? naisip nya habang binubuksan ang CD player. Salang ng CD at nagtatalon at nanginig ang ating bida. tila taong ulol.

"Bida! kuha mo nga ako ng tubig dyan. kasi ang dumi na nito eh" sigaw ng kanyang mami na sakalukuyang naglilinis ng kotse. Punas style!
Tumayo ang bida. Itinigil ang ginagawa at kumuha ng isang baldeng tubig mukla sa labahan section.

"o mami! ang beeeegaaat!" tamad kasi ang ating bida kaya hirap na hirap na xa sa ginawa nya.
"akin na tutoy. bida, linisin mo naman yung kwarto mo. Ang kalat kalat eh. pano mo nagagawang matulog sa ganong lugar? sige na, babayaran kita." sabi ng kanyang mabait na nanay.

madali lang po! humiga ka tapos tutok mo ung electric fan sa ulo mo! solb! sagot ng bida. pero sa isip lang nya toh.

"opo! mimya, nagsusulat pa ako eh!" wow! lusot!

Tinuloy na ng ating bida ang paglundag. ABA! at ngaun ay sumasayaw na sya! mukang masaya nga talaga ang pinapakinggan ng ating bida ah! rakeynrowl!

"bida! eleven thirty na ba?" tanong ng mahal na lola ng ating bida.
SAKTO! 11:30 na! oras na para manood ng paboritong "only you" ang kanyang lola.

"hindi pa po eh!" sagot ng dimonyo nating bida na sinundan ng kakaibang ngiti.

"ah ok. tawagin mo ako pag 11:30 na ha!" malumanay na sagot ng kanyang lola.

"opo!" nakakainis na sagot ng ating bida. hahaha! bukas pa ang 11:30 mo! bwahaha *demonic smile*

nagpatuloy sa pakikinig ng musika ang ating bida, pero sa pagkakataong ito ay hindi na sya sumasabay. napagod din sa wakas. Bigla nyang naalala na meron nga pala xang pinabiling 'hansel sandwich' sa mami nya. yeah! masayang lumamon ang masama nating bida. makulay na ang buhay ng bida ng biglang may nagbadyang panganib.

"anak! patayin mo na nga yang tugtog mo! parang music ng mga sira ulo! magpatugtog ka ng soft dahil tugtog ng gang yang pinapakinggan mo. at maligo ka na! ay!!! linisin mo pala muna yung kwarto mo. sige na.. sige ka, hindi kita bibigyan ng pera." sabi ni mami nya.


shet! anung gagawin ko? asa ka mami!! kala mo ha!! hindi mo ako matatalo! hahah!! naisip ng ating bida habang... habang pinapatay ang CS player.

"opo mami!" sagot ni bida habang tinatanggap ang pagkatalo.

"haay! anu na kayang gagawin ko?" sabi ng bida sa sarili habang pumapasok sa kwarto. ang susulatin ko! bigla nyang naalala. humiga muna xa sa kanyang makalat na kama at itinutok ang maalikabok na electric fan sa kanyang ulo. mataimtim na nag-isip ng next move ang ating bida. isip. isip. isip hanggang sa naging itim at madilim na ang lahat. ZzZzZz.....

swish!!

biglang napapunta sa school ang ating bida. kasama daw nya ang kanyang mga katropa at kabarkada. at hulaan nyo kung anong ginagawa.

nagre-WRESTLING!! sa Loob ng classroom!!

xa daw si HBK. At kalabana daw nya lahat yung mgatao don sa loob ng classroom. nandun din yung mga kaklase nyang babae, both HS and college calssmates. chini-cheer daw sya! wooh yeah! sipa sa mata. Low blow. suntok sa bungo. sapakan sa kilay at sabunutan ng buhok sa kilikili. ang lupit daw nya!

"go bida!!" narinig pa daw nya yan na isinisigaw ng bago nyang kinababaliwan. ayos!!!

binanatan daw nya silang lahat at napatumba ang mga ito. napatumba nya lahat. pero!!! pero walang referee. shet!! nagsisigawan na daw lahat sa classroom.
"BEEEDA!! BIDA! BEEDA!! BEEDA!!" ansaya!

nasa kalagitnaan na ng kasiyahan ng biglang dumating ang professor at tumahimik ang lahat. biglang nawala tung ring sa loob ng classroom na nagbigay ng pagtataka sa ating bida (sa mga panahong ito ay hindi pa nauunawaan ng ating bida na nananaginip sya.) patuloy na nagtaka ang ating bida at tuluyan ng umupo habang sinasabi ng prof nila:

"class! meron tayong napaka sayang activity ngaun."
"wooohh!! yehey! anu pu yun sir?" sigaw ng mga kaklase!
"maglalaro tayo ng..........(drum roll) WRESTLING!!" sabi ng prof.
nagsigawan ang lahat at nawala sa sarili at sa isang iglap.

TOOT!!!!! nagising na ang ating bida dahil sa isang text message! (beep once) mga 3pm ata un. shet! di pa ko kumakain! naisip nya habang kinakapa ang dalawang boy bawang sa ilalim ng unan nya. (trivia: dun din nakatago ang hansel sandwich ng ating bida)
"ugh! panaginip lang pala! sayang! ang kulet! heheh..sino kaya tong nagtext na toh?" habang kinakalikot ang cellphone.

you have been loaded blah blah blah P30!

aun lang ang kinailangan nyang mabasa para matuwa.
"yes!! nilowdan ako ni mami!!" masayang sigaw ng ating bida.
holy cowies!! may isusulat pa nga pala ako! naalala na naman ng ating bida. dumiretso sa study table at tinitigan ang blankong bondpaper ng mejo may katagalan. nagpatuloy sa pagtitig na animoy automatic na lalabas ang mga salita sa bondpaper ng dahil sa ginagwa nya. pero sa kabila ng lahat ng effort na inilabas ng ating bida sa pagtitig sa bondpaper, blanko padin sa ideya ang utak ng walang utak natin bida. tinamad. tumulo ang laway. tinamad ang laway. at tuluyan na nyang naisipan na humungi ng pera sa kanyang nanay at tatay. tagumapay!!! ng makuha ang pera, agad naligo at umalis sa bahay ang bida para makipagkita sa mga kabarkadang bida din. nagcheck ng friendster. nagcheck ng myspace at ginawa ang paborito nilang gawin sa paborito nilang lugar. sa madaling salita, tumambay sila sa tambayan nila.

samantalang, habang nasa labas at tumatambay ang ating bida, dumating naman sa bahay nila ang kanilang mga kamag-anak mula pa sa Baguio. at nagkasiyahan sa kanila.

balik sa ating hero. BUZZ BUZZ BUZZ BLAHA BALAH HAHAHAHAH!! BLAH BLAH BUZZ!!!
"talaga? wahahah!! blah lbah blah yada yada!!" masayang nagkekwentuhan ang barkada ng biglang naalala ng bida na meron nga pala syang mahalagang gagawin. naku!! may isusulat nga pala ako! kayamadaling nagpaalam ang ating bidaat kilos kidlat na umuwi para gawin ang mission impossible nya. ang magsulat! kelangan kong matapos ang mission ko! patuloy na tumatakbo sa isip ng ating bida habang pauwi. nagpatuloy sa paglalakad at nakipagsagupaan sa mga nakakatakot na tao sa labas ang ating bida at tuluyan na nyang natunton ang kanilang bahay.

habang nasa labas..

"anu kaya toh? bakit ang ingay sa loob?" napatanong nalang sa sarili ang bida.
binuksan ng ating bida ang gate at nasurpresa sa pagsalubong sa kanya ng pinaka matalik nyang pinsan. si kontra bida.

"kamusta na bida?" tanong ni kontra bidang pinsan na matagal nang gustong makabonding ni bida." tagal nating hindi nagkita ah! kilala mo pa ako?" dagdag nito.(sa mga panahong ito ay hindi pa nauunawaan ng ating bida na isang malaking banta sa kanyang pagsusulat ang pinsang kontra bida. kaya nga kontra eh.)

"tanga ka!" sabi ni bida sabay sapak sa muka ni kontra bida. "syempre nmn noh!! para namang 10 taon tayong hindi nagkita hahah!" sagot ni bida. iniisip kung paano mag-eexcuse para magsulat. dahil sa mga oras na ito ay umaapaw na sa ideya ang utak ni bida. etong pakiramdam na toh ang matagal na nyang hinihintay buong bakasyon. alam na nya kung anung isusulat nya. pero paano? pilit inisip ni bida.

(drum roll)

eto na. nagsimula ng bumuka ang bibig at gumalaw ang dila ni kontra bida. kwentuhan time!! isang delubyo.
boom!!
"bida!! alam mu na ba ung Blah blah blah? glagluglu duwey yada yada? kunyari naintindihan nyo.
alam ni bida ang tinutukoy ni kontra bida pero:
"ay ayun ba aun? naku! hindi ko napanuod un eh." pilit na nag papakaboring ang ating bida para antukin ang kontra bida
"waaah!! sayang naman! blah blah bluga blug blug! grabe! yaga yow yow! dba? hahahahahah!! " masayang sabi ni kontra bida. kunyari naintindihan nyo ulit.
shet! anu kayang gagawin ko? kelangan ko ng magsulat. masasayang ang lahat ng ideya ko!

makalipas ang ilang sandali pa, mamamatay na sa pakikinig ang ating bida at tuluyan na nyang naibulalas (what a word) ang kelangan nyang sabihin. pinaliwanang nya sa kontra bida na kelangan nyang magsulat ng isang entry para sa blog nyang matagal nang napabayaan. pinaliwanag nyang kelangan nyang ilipat sa papel ang lahat ng ideyang dumadaloy sa ugat sa kanyang utak. dahil masasayang lang ang mga ito pag lumipas lang.

"bakla!" sagot ng pinsan "hahah!! bida! anu ng ngyari sau? mga kabaklaan mo!"

"tanga ka! hahah!" importante kasi toh eh. kahit 30 mins lang." sagot ng ating bida.

"nyak!! wag na! sige na oh! aalis na kami bukas!" sagot ng pinsan sa kabila ng pagpapaliwang ng ating bida. at bigla nitong naisip ang kahinaan ni bida! "maglaro nalang tayo ng DOTA!!"

shet!! anung gagawin ko? anung pipiliin ko? alam nyo na kung sinong nag-isip nito.

BIDA:hindi tol, mas mahalaga tong kelangan kong isulat! pasenxa na pero hindi mo na talaga ako mapipigil. 30 mins lang naman eh.. ok? mabilis lang"
KONTRA BIDA: libre kita! open time!
BIDA: sige! tara!!!



halata bang tinamad ng yung author? hahah! pasenxa na!

last day of school and Yukiko Haraguchi

ngaun ang huling araw na pagiging freshman ko sa San Sebastian College Recoletos-Manila.
Masaya dahil tapos na ang mga teacher, tapos na silang magpahirap. Meron na kami ngaun na dalawang buwan para magpahinga at magsaya! ayos!

*huling araw ng pagiging freshman
-sarap dahil pahinga na ako.
kaninang umaga, wala akong pakealam. late akong pumasok sa school na naging dahilan para kumuha ako ng special exam sa English!! waheheh.., masarap palang mag-exam ng nag-iisa ka lang! walang kokopyahan, mas masarap naman ung walang nanggugulo sayo!
kaninang umaga, walang ibang nasa isip ko kundi ang mga kaibigan kong nasa laguna na matagal ng nawalay sakin. Ang mga kaibigan ko na lagi kong kasama at palagi akong pinapasaya.
hindi ako nag-aral para sa Finals. as in hindi talaga! kahit magbasa hindi. tinamaan ako ng subrang katamaran! ewan ko ba kung bakit ngaun pang finals. walang ibang nasa isipan ko kundi ang bakasyon at ang gig sa darating na sabado (cguradong masaya!)
pero unti-unting nagbago ang lahat habang natatapos ang araw. buong araw akong masaya sa piling ng mga kaklase ko ngaun (college xempre). todo biruan, todo gaguhan, todo-todong kopyahan! at paggawa ng requirments para makapasa.masaya din akong nakilala ko sila at siguro magiging kulang ang buhay ko kung hindi ko sila nakilala at nakasama.
dumating na ang oras para sa final exam sa NatSci 1:30PM
hindi kami nag-aral (lahat kaming magkakaibigan). tanging sandata ay ang mga stock knowledge na syang nilalaman ng aming mga utak at alaala.

WOW!!! APRUB!! epektibo ang aming mga sandata! nagawa ko pang magpasa ng sagot kay yuki, karate kid, idol, jenry emo at kay jawo!! ayos dba?
masayang nakakainis talaga ang feeling magpakopya. masaya dahil alam mong nakakatulong ka. at nakaka-inis dahil ang kulit ni karate kid!!
TEXT NG TEXT NG TEXT!!

"anu? meron na?"
"anu meron na?
"anu meron pa"
"txtback!!"

anak ng!! kung pabilisan sa text ang usapan! panalo na si karate kid!! wahahah!! amblis magtext eh.,. nagrereply pa lang ako, nakakalimang text na!! iba talaga pag nagpapanic!! tinago nya ung kodiks na pinasa ko sa kanilang lahat tapos hindi nya binubura ung msg ko sa kanya.. ung sagot.. sinend pa nga sakin eh, di ko din binura.. wahahah.. pero aus lang.. pagka tapos ng exam may narinig ako.

"HOTDOG!!" ako yun at hindi ko na kinailangan pang isipin kung sinu ang tumawag sakin. si Yukiko Haraguchi.

ako: oi
Yuki: aalis ka na?
ako: huh? di pa.. bababa lang ako.. bakit?
Yuki: balik ka ha!! may bibigay ako sau.
ako: heheh.. sige! babalik ako. w8 lang ha!
biglang escapo!! at bumaba na ako, mat inasikaso then bumalik na ulit sa taas kung san naghihintay ang aking "sausage", si yuki.

ako: YUKI!!
yuki: oi
ako: nasan na ung bibigay mu sakin? heheh
yuki: hihihi(kilig) nahihiya ako..
ako: ha? hahah!! bakit nmn? anu ba un?
yuki: nakakhiya kasi, baka di mu magustuhan..
ako: kahit anu pa yan!! i will love it!! hahahahah
yuki: oh cge na nga! hihih nahihiya ako.
ako: sige na nga!! pipikit na ako! walang hiyaan na kasi!!

pumikit na ako. an dilim!! naramdaman kong kinuha nya sa cute nyang bag ung gift nya sakin. at ayon!! naramdaman ko na sa aking mga kamay ang square na bagay na bigay sakin ni yuki. pag bukas ko ng mata ko!! isang CD ang bumulaga sa mata at isipan ko! MAHAROT ng kamikazeee
(si yukiko nga pala ay solid fan ng kamikazee at ng dream theater! kaya nagtaka ako kung bakit nya binigay sakin un)
ako: yuki!! thank you ha!!
yuki: hihihi.. hiya ako...

lumayo na xa! at ako naman ang lumapit para mag-interview. makalipas ang ilang tanungan, napag-alaman kong gusto na palang lumipat ng school ng pinaka malapit na babae sakin sa classroom. :( xempre nalungkot ako. wala na akong kakawentuhan na laging tumatawa at minsang bumabara sakin pag nagkataong natuloy ang balak ni yukingkong. nakakalungkot, naka-ilang babay din ata ako bago tuluyang humiwalay kay yuki. Malungkot talaga!

"sana hindi matuloy ang paglipat nya" umiikot sa isipan ko yan. sayang naman kasi ang mga alaalang nabuo at mga samahan namin. unang umalis ang pinaka-malapit na tao sakin sa baste (maliban kay jawo) si EMILE ONA! ang tanging totong rakistang kilala at kaibigan ko sa baste! tapos si Jepong naman, ang pinaka gwapong lalaking nakilala ko sa buong buhay ko!! tapos ngaun, si yuki naman ang aalis, e sila nga lang ang lagi kong kasama eh, ayaw ko na din mabawasan ung mga kabigan kong nakakasama at nakakatawanan at kapareho ko ng trip at hindi bad influ!! ayaw ko talaga eh.. kaya nakakalungkot.

naka-uwi na ako sa bahay at lalo lang akong nalungkot dahil babayan na kaming lahat.
"pare! bye na! sana magkaklase tau ulit next school yr." hindi nyu cgurado alam na ayaw ko ng babay times! pinaka ayaw ko talaga un! isa sa mga pagkakataon na gusto kong iwasan ang babay! heheh.,., ang hirap kasing magpaalam!! andami pang sinasabi!!

pagdating sa bahay umakyat ako at kinuha ang CD ni yuki, nang binuksan ko ang Cd na binigay sakin ni yuki. may msg!! wahahah!! nakakalungkot!! lalagay ko san! pero hindi na pala! akin na lang un! :)

maganda ung msg nya!! hindi ko inakalang may tao pala akong napasaya! hahah!!

ginawa habang nakikinig sa CD ng aking sausage, Yukiko Haraguchi. thanks!!

goodbye freshmen feeling!

for you, my brother

how happy I am to have a brother like you
with so many things, you helped me grew
there's so many lessons that I learned from you
I wont forget the questions that we shared and review

It seems like yesterday when we were just kids
we know nothing about our lives, we even call each other "stupid"
but with a snap of a finger, time seems to fly so fast
now your nineteen and with your duty you must pass

I really love to spend more time with you but with your calling i must not interfere
I know it's for the best, my brother let's just have no fear
I hate to see you leaving, I hate to say goodbye
but the night you left Manila, you left me with a sigh

the day of your arrival will be the day of my departure
I'd love to hear your stories then teach me with your lecture
my brother, I am so proud of you
when time comes, I want to be like you

And by all means, I want to let you know
you're one of the best persons that I have ever known
so take care my brother. My friend. My mentor.
see you after two years of endless adventure.

P.S. I will be forever thankful to have a brother as good as you.

2/28/06 23:10

hanep na experience

naalala ko lang ung isang experience ko nung mga unang araw ko sa college at d2 sa mendiola. nagtataka ako kung bakit ngaun ko lang ito naisipang ilagay dito.

July. madilim ang kalangitan na parang may panganib. malamig ang hangin na parang sumasalubong sa katapusan ng buhay ko. ito ang araw bago ang prelim exam namin ni Jawo. hindi ko alam kung bakit, pero masaya naming napagdesisyunan ni jawo na dumaan sa likod ng CEU, isang lugar na parang may kakain sau. isang lugar na parang hindi ka na makakalabas ng buhay, isang lugar na punong-puno ng batang HS na nag-aaral sa V.Mapa (isang school na subrang daming students)

sa gitna ng paglalakad ay may nakita kami ni jawo. isang grupo ng kalalakihan , kinelangan ko lang ng 0.01 second para masabing sila ay mga "ghetto homies". sila ung mga taong nakapasok sa loob ng sapatos ung pants kung pumorma. sila din ung subrang haba ng mga damit at laging naka jersey. sila ang mga homie boys!

"hahah ghetto! ulul!" sabi ko. and im really glad na hindi nila ako narinig.
"hahah! gago! gulpihin ka ng mga yan eh!" joke ni jawo.
"asa sila! baka pagsamasamahin ko sila ng mga lolo nila!" sumakay lang ako kay jawo.

nakalampas din kami sa mga ghetto boys at tuluyan nang nakalabas sa pangit na likod ng CEU. 1st street. 2nd street. 3rd street, kung nasan ang dorm na tinitirahan ni jawo.

jawo: tol, oo nga pala, may book ka ba sa history.
johnray: uu, bakit?
jawo: pahiram nmn oh, pa-photo copy ko lang. mahaba kasi ung coverage ng exam eh.
johnray: ok, daanan natin sa bahay! samahan mu ako.
jawo:ok.

tuloy sa paglalakad. 4th street. 5th street. tulay, at nakarating nadin kami sa bahay. mabilis kong kinuha ung book ko sa history at lumabas ulit sa bahay para maghanap ng xerox machine.
tuloy ulit sa paglalakad. 5th street. 4th street. 3rd street.
HOLY PAKSHET!! ANDAMI NILA!
nanadun ang mga ghetto boys!

jawo: gago, johnray ung mga ghetto oh!
ako: oo nga eh, p**** bakit kaya nand2 yang mga yan!?
jawo: gago, baka narinig ka nila kanina. todas ka!
ako: nak ng! (kabado)

hindi humihinga kaming dumaan sa 3dr street. whew! walang ginawa samin ang mga ghetto boys. pero bakit kaya sila nandun? parang may inaabangan. ngaun lang namin sila nakita sa lugar na un simula nung june. nakakapagtaka pero kelangang magpatuloy sa paglalakad. 2nd street. 1st street.
Sa Wakas!!!! XEROX MACHINE! nakakita na kami ng solusyon sa problema namin
habang nagpapa-photo copy:

"pabili nga po ng C2!" isang magandang lalaki ang bumili sa tindahan kung san kami nagpapa-xerox ni jawo. may tamang taas, laki, maputi at mukang mayaman, gwapo din xa. lamang lang ako ng konti.
pagkabili nya, umalis na xa.
makalipas ang dalawang minuto. natapos na ng tindero ang pagphoto copy sa mga notes.
lumabas nadin ako habang nagbabayad si jawo, nakita ko ulit si kuyang gwapo. pabalik xa. mukang nagmamadali.
nang biglang....

BOG!! may isang kalbong baboy na pumalo sa ulo nya gamit ang polo (pamasok sa school). akala ko kaibigan nya, pero nagkamali ako dahil pinalo pa xa ulit nit o ng isa. at isa pa. at sinundan pa ng tatlo. may sugat na sa uylo si kuya. (parang napaka lakas ni kalbong baboy noh?! kasi polo lang ung ginamit nya tapos dumugo na ung ulo). pinalo pa xa nito BOGS!!!

pumasok si kuya sa loob at tuluyan kaming nacorner. hindi ko alam kung panu, pero napasama ako sa loob! kadikit na kadikit ko lang si kuya habang ginugulpi xa. pumasok xa sa tindahang binilihan nya kanina sa pag-aakalang magiging ligtas xa sa loob pero, tulad ko, nagkamali din si kuya. dahil dun na xa tuluyang nagulpi. biglang....

ANAK NG KABAYONG BANGAG! NANJAN NA ANG MGA GHETTO BOYS!

"P***** ina mo! tigilan mu ang gerlpren ko ha!"
"p***** ina ka!!" puro ganyan ang narinig ko. walang ibang salitang lumabas sa mga bunganga nila!
ginulpi nila si kuya. hinawakan ang ulo at sabay ipinalo sa patusok na corner ng isang table. ARAY!

"aray ko. t*** ina, tama na!" sabi ng kawawang boses ni kuya.

"t*** ina ka! tigilan mu GF ko ha'" sabi na nmn ni kalbong baboy.

"oo. oo na. tama na!" nakakaawang boses ni kuya habang ginugulpi ng lampas sa sampong katao. lampas sampung katao ang sunod-sunod na sumusuntok, sumisipa at pumapalo ng upuan sa kanya. tinatamaan ako nung ibang mga banat nila. kabado na ako! baka tamaan ako ng solid!
johnray: (buong tapang) kuya tama na po! wag dito.
nakatatlong ulit ako ng biglang binigyan ako ng isa sa mga gangsters ng isang pamatay na titig.
parang automatic na sumarado and bibig ko. tiningnan ako ng masama ng isa sa kanila, akala ko isasali na nya ako. pero nagpatuloy xa sa pagbayo kay kuya. punong-puno na ng dugo ang sahig, pati ung tindero nagpakita na ng tunay nyang kulay. dabing pala xa! seryoso!

akala ko tapos na nag gulpihan ng biglang may isang lalaki na nakasuot ng vans (skating shoes) ang tumalon at binigyan si kuya ng isang mask rider kick. solid sa duguang muka ni kuya! nakakaawa, naiiyak ako. at saka sila umalis na parang walang nangyari. ung iba sa kanila nadulas na dahil sa dami ng dugo sa sahig.
nakaalis na silang lahat maliban sa pinaka unang umupak kay kuya. si kalbong baboy. nandun padin xa! andaminyang sinasabi, ang yabang nya! nandun padin ang taong animoy napaka lakas dahil napadugo nya ang ulo ni kuya gamit lang ang kanyang polo.

pero, ulit, nagkamali na naman ako. dahil bumungad sa mga mata ko ang katotohanan nung isuot ni baboy ang kanyang polo. nandun at iniwanan nya sa sahig ang isang kahoy na itinago nya gamit ang polo para hindi makita ng marami. isang kahoy na may sukat na 4x4 at may pako sa dulo! aray! ayun pala ang dahilan kung bakit dumugo ang ulo ni kuya. pagkatapos nun, tuluyan na xang umalis, naglakad lang xa! preskong-presko. parang walang nangyari. nagtetext pa nga xa eh. angasssss...
sa wakas. nakatayo nadin ang duguang si kuya. kitang-kita ang sugat nya sa ulo, nakabukas na toh, ang lakas ng tulo ng dugo nya.

"tulungan nyo ako" pula na ang buong muka ni kuya. pero walang isa man, kahit kami ni jawo, ang tumulong (siguro dahil sa na-shock ang lahat ng nakakita, lalo na akong katabi.)

"tulungan nyu naman ako! sige na!" sabi ni kuya, nakakaawa xa pero humahanga ako sa kanya dahil kalmado padin xa sa kabila ng sitwasyon. hindi xa umiyak.
naisipan na namin ni jawo na tulungan xa. binigay ni jawo ang panyo nya para mapunasan ang mga dugo sa muka ni kuya.

"halika" sabi ko kahit wala akong ideya kung bakit ko sinabi un.
"san?" sabi ni kuya. blangkong-blanko ang tingin nya sakin. parang hindi xa sakin nakatingin.

hindi ko alam ang sasabihin ko. buti na lang may sumigaw ng "tumawag kayo sa ospital"
pero biglang dumating ang mga kakilala nya at tinulungan xa. naglakad na sila. pero naiwan pading pulang-pula ang duguang sahig sa tindahan. tapos may nakita akong matandang namumulot ng nahulog na barya mula kay kuya.

ANAK NG PUTEKS INANG HANEP!
umuwi akong duguan ang damit at nag-aalala sa kalagayan ng isang taong hindi ko kilala. akala ng nanay ko ako ung nagulpi. buti na lang hindi kami nadamay ni jawo. nakaktakot na malungkot na masaya ung experience na un para sakin. kasi first time ko lang makakita ng hardcore na gulpihan at katabi pa ako nung ginugulpi. alam kong may mga ganung uri ng tao, pero hindi ko inaasahang makakakita ako ng ilan sa mga unang buwan ko sa mendiola.

golden moral lesson: wag kaung manggugulo ng girlfriend ng may girlfriend

baLentayms dey!

isang kakaibang araw na hindi ko maxadong naramdaman ngaung taong ito. kahit naman nung bata pa ako, ang alam ko lang talaga dati ay magRED pag balentayms dey! kaninang umaga pag gising ko, ayos ang lahat. isang ordinaryong araw para sa isang ordinaryong nilalang, pero para sa iba pala, isa itong importanteng araw para magsama sila ng kanilang mga minamahal sa buhay, bigla kong naisip si mom and dad!
oo nga at wala akong love team ngaung taong ito, pero naisip ko, balentayms dey is not for lovers only! para nga pala ito sa mga mahal sa buhay. hindi nga nmn ibig sabihin ng mahal sa buhay ay ung mga gerlfriend/boyfriend or nililigawan lang. kasama nga pala dito ang mga kaibigan, magulang, kapatid at kung sinu pa mang pinapahalagahan natin sa buhay.

edi aun, umalis na ako ng bahay para pumasok. nung nandun na ako sa smoking area ng school, nakita ko ung isa kong kaklaseng babae, kasundo ko xa! hinihingi ung regalo ko sa kanya. wala din nmn akong bibigyan ng regalo ngaun araw na ito kaya minabuti kong sa kanya nlng ilaan ang baLentayms gip ko! ayos din nmn eh, isang balentayms gip para sa isang mabuting kaibigan. hindi na masama! maganda!

"hotdog! nansan na ung gift mo sakin?" sabi nya.
"tara! bili tau! hanap tau. anu gusto mu? eto?" sabi ko habang nakaturo sa isang pulang rosas.
"(iling)" sabi ng ulo nya.
"huh?! nye! eh anu gusto mu?" sagot ko habang nakangiti sempre.
"ayun oh" nakaturo xa sa isang lobo na meron pa ulit laman na lobo sa loob! (cute)
"hahahah!!! cge! w8 lang ha! bili kita!" sabi ko!

ako: magkano po yan? yan pong hawak nyo?
tindero: anu? itong itlog ko? aba hindi binebenta yan bastos!
ako: ah hindi po! yan pong lobo na merong lamang lobong hugis puso sa loob.
tindero: ah eto ba?! tuweynti payb!
ako: ok po, pabili nga po ng isa (sabay abot ng bayad)

"oh yuki! happy balentayms day!"
"hmmmmm(w/ kilig) thank you hotdog!" hahah! ansaya! kumulay ung buhay ko! ung valentines day na mejo hindi ko nararamdaman ngaun eh biglang naging makulay na araw.
ang sarap talagang magpasaya ng minamahal sa buhay, kahit magastos. kanina napagdesisiyunan namin ni jawo na bumili ng bulaklak para sa mga nanay namin! pero hindi kami nakabili. card nlng bibigay ko kay mami! kay dadi nmn, kiss na lang!

ung mga estudyante dun sa baste kasama talaga ung mga bf/gf nila, ibang-iba talaga ung itsura ng mundo kanina eh, andaming kulay pulang bulaklak,lobo,damit, at kung anu2 pa! andaming magkasamang girlfriend at boyfriend habang may dalang bulaklak si girlfriend! masaya,
pero inaamin ko sucky day padin talaga para sakin ang Vday ngaung taong toh. pero hindi ganun ka-sucky! kasi nanjan sila mom and dad and brother and sister and friends at lahat ng minamahal ko sa buhay.

happy balentayms dey sa inyung lahat! sa isang taon ulit!

patay na xa!

oo, patay na xa! ang isa sa mga minahal ko, inalagaan at iningatan sa buhay! kasama sa maraming pagsubok sa buhay! nanjan kapag kelangan ko! pero ang talagang nakasakit sakin, bukod sa katotohanang patay na nga xa, ay dahil sa ako ang pumatay sa kanya! hindi ko alam ang ngyari, wala ako sa sarili, hindi ko ginusto ung ginawa ko! pero wala akong magawa! simigaw ako:

"aaaahhhh!!! baaaakkkkkiiieeeettt?!!! bumalik ka!!"

pero hindi na xa bumalik! wala na xa! nasaktan ako sa nangyari dahil may tumutusok sa mga daliri ko! tuwing pinipindot ko ang kanyang ulo! hindi ko alam kung anung pumasok sa isipan ko nung mga panahong un! bigla ko na lang xang naibato sa dingding/pader na naging sanhi ng pagputok ng kanyang ulo at pagkabasag ng leeg. nagsisisi ako sa ginawa ko. matapos ang lahat ng naidulot nya skin eto lang ba ang igaganti ko sa kanya? ang ibigay ang kanyang pangit na kamatayan?! naiinis ako sa sarili ko! naiinis ako dahil sa kawalan ko ng utang na loob!
paano na ang mga pagsubok na haharapin ko? ako na lang ba mag-isa! wala ng sasama sakin! AYOKONG MAKULONG!! kelangan makahanap ako ng bago!

may nakita akong pamalit sa kanya nung isang araw, pero hindi ko xa gusto! baka mapatay ko lang din xa! ayaw ko ng makapatay ulit! dahil, bukod sa masama ito, ayaw ko ng mawalan ng isang mabuting kaibigan na sumusuporta sa akin sa oras ng pangangailangan.

wala ng sasama sakin tuwing may pipirmahan ako sa kahit anung subject.
wala nang sasama sakin sa pagsusulat ko ng notes ko.
wala nang sasama sakin tuwing nagvavandals ako sa table sa coffee shop.
wala nang sasama sakin kapag may mahirap akong exam na xa ang nagpapadali dahil swerte xa.
wala na xa.

salamat sa mga naidulot mo sakin.
salamat sa mahihirap na exams na pinadali mo.
salamat sa mga alaalang naiwan natin sa bawat table sa coffee shop!
salamat sa sayo.

patawarin mu sana ako.
alam kong mahirap, pero humihingi talaga ako ng kapatawaran sau.
hindi ko giustong saktan at patayin ka.


paalam na sayo lucky pen! hinding-hindi kita malilimutan!

-a blog entry dedicated to my lucky pen, who passed away just a while ago.

goodbye lucky pen!

Ma. L. A. S.

oo, Marius Luke A. Sanchez. ikaw nga!

-isang tao na gumawa ng abbreviation sa pangalan nya, mula sa initials ng name nya. "MLAS" malas daw ang basa jan. kaya inimpro ko na at ginawang "MaLAS" para mas maganda.

Ang taong ito ang bestfriend na matalik na kaibigan ko na kadikit ng bituka ko!

maraming bagay ang napagkakasunduan namin tulad ng music, secrets, pagkain, movies, powertrips at pareho kaming gwapo.

Si Marius, ok, ang taong nakasama ko sa maraming yugto ng buhay ko. kaming dalawa ay nagtutulungan sa maraming bagay. naaalala ko pa dati! kaaway ang turingan namin nito nung 2nd year eh. kasi hindi ko naman sila masisisi nila jawo at xtian na mainis at ituring akong kaaway kasi talagang napaka kulit ko dati eh, ganun padin ako minsan. hindi ko inakalang magiging kaibigan ko toh matapos ang mga panahond un! hahah!! pag iniisip ko ngaun ung mga un, natutuwa talaga ako at natatawa. ang galing ng tadhana!

naaalala ko pa nung minsang may bibilhin akong isang bagay na gustong-gusto ko (magic, the gathering cards a.k.a. Magic Cards)

P500. wala akong pera nung panahong un, kulang. hindi na ako nangailangang lumapit sa kanya dahil xa na ang lumapit sakin.

"pautangin kita. gusto mu?" parang liwanag sa dilim ang mga salitang un!

Si Marius din ang kasama ko sa pagsunod ko sa prinsipyo ko sa pananamit na

"kung kaya mung dalhin, isuot mu. dahil nasa nagdadal yan."

ayos!

Maraming hapon, umaga, gabi nadin ang lumipas mula ng huling pagsasama namin ng kaibigan ko. matagal-tagal narin. hindi na din kami nagkakatext. magka-iba kasi ang sim namin. Globe xa, Smart naman ako. parehing may unli.

oo nga at nakakasama ko padin xa paminsan-minsan, pero ang tinutukoy ko sa "matagal" ay ung mga adventures namin, ung mga sama ng loob na kinekwento namin sa isa't-isa, usapang kahit saan mapadpad ay hindi lami nagsasawa, sountripping at ung araw-araw naming pagsasama at pagbobonding sa school na tila hindi kami nagsasawa sa pagmumuka ng bawat isa. hindi ko sasabihing namimiss ko xa!! pero hindi ko din alam kung anung tamang term na dapat kong gamitin! pakshet nmn oh!

Maraming alaala ang nabuo ko habang kasama ko si Marius! sobrang marami kaya hindi nyu na tatapusin basahin toh pag inilagay ko lahat! kaya ito ang ilan. naaalala ko ng minsan kaming nangarap ng sabay at inisip kung anung mangyayari samin pagtanda namin at nangako sa isa't-isa na magiging magkaibigan hanggang pagtanda. at ang pagkaka-intindi ko dun ay kahit mahirap man o mayaman. hanggang kamatayan. hanggang sa kabilang buhay. walang iwanan na mangyayari. (kasama sa pangangako sila bryan at xtian. pero xempre kasama rin ang iba sa plano katulad ni jawo at iba pa.)

kasama ko din ang taong toh nung napag-usapan namin ang Diyos at ang mga bagay-bagay sa mundo. bakit tayo nandito? anung mangyayari pag namatay tayo? ilan sa maraming sagot na binigyan namin ng sariling sagot at bumuo sa sarili naming paniniwala at pananaw sa buhay. bakit may mga bagay tayung ginagawa na parang nangyari na (deja-vu)? kaya nagawa namin ang teorya ng lahat ng bagay ay nag rerewind pag namatay, pero kami arin ang sumira nito, dahil nangangahulugan itong merong multiverse at buhay parin sila Rizal sa ibang universe.(kasama rin sila xtian at bryan sa usapan dahil kami ang...ewan ko kung anong tawag samin)

nung araw na napag-usapan namin toh ay pumasok kami sa gym namin ng malungkot, kahit ang panahon dahil gray ang langit (ang lungkot, at lumabas ng punong-puno ng buhay at animo'y nmapaka kulay ng mundo! tumambay kami sa isang lugar at si Marius ay buong pwersang sinipa ng isang bata sa likod na dahil sa dahilang hindi maipaliwanag, dahil sa dahilang wala! pero hindi xa nagalit! katunayan na masaya kaming apat nung araw na un. memories.....

at xempre hindi matatawag na "maganda" ang magagandang alaala kung wala ang mga pangit!

pangit dahil minsan na akong sumama ang loob kay Marius at iniwan ko xa sa ere. nag-iisa. walang ibang kasama. at nagawa kong lahat ng un dahil sa pag-ibig na wala nmng kinahantungan! dahil sa pag-ibig na ngaun ay isang salita na wala ng kahulugan para sakin. dahil love suxxx! except kung pag-ibig sa magulang, Diyos, bayan kahit anu wag lang sa babae.

iniwan ko xa at sumama sa iba kong kaibigan dahil sa selos (yuck! ang baba na ng tingin ko sa sarili ko)

oo, iniwan ko xa dati dahil tanga akong kaibigan, hindi ako dapat maituring na bestfriend ni Marius o ng kung sinu man! and im so sorry for that, oo im so sorry dahil yan na lang ang magagawa ko. "the damage is done" (one of my fav. lines)

pero sa kabila ng lahat, napatawad padin ako ni beastfriend! hehe.,. at xempre lalu lang tumatag ang samahan namin nun! isang totong kaibigan.

magkasama rin kami sa mga kinaaasaran, ung iba pero sa iba hindi, heheh.. lahat ng may ginawang masama sakin naiinis din xa! pero ganun din ako sa kanya xempre! pakshet nmn!

hindi ko gaanong maisulat lahat ng gusto kong ialgay dito. isa pa, sapat na nmn siguro na naaalala ko, at niya, ang mga pinagsamahan namin at na minsan din kaming naging tunay na magkaibigan.

salamat.

salamat sa suportang ibinigay mu kapag may gagawin ako.

salamat sa pagtrato mu sakin na isang matalik na kaibigan.

salamat sa lahat ng pinagsamahan natin.

at salamat sa magandang alaalang nabuo natin, habang bata pa tau, dahil sa ating samahan.

patawad.

patawad sa mga pananakit ko sau, physically and mentally pero mostly physical eh noh?

patawad sa mga katarantaduahan ko bilang isang kaibigan.

patawad talaga sa lahat pare tol brad dude kaibigan kabatak bestfriend.

salamat at patawad marius!

hanggang sa muli nating pagkikita Ma.L.A.S.

hindi man katulad ng dati pero alam kong magiging malapit padin taung magkaibigan!

oo nga pla! paalala! hindi ka malas tol! maswerte kami sau at ganun kadin samin! salamat!

- a blog entry dedicated to, obviuosly, Marius Luke Sanchez!

"TORPEdoes"

NSTP
-isang subject na maraming naiinis at nag-iisip na walang kwenta ang subject na toh. isang subject na maraming nag=iisip na wala kang makukuha kundi pagod,pawis, at badtrip. isa ako sa kanila, dati.

Ng magsimula ang NSTP, tinatamad ako. walang pumapasok sa utak ko kundi ang katamaran. Buong buwan ng June hanggang August. Tamad talaga, isang pabigat sa mga estudyante ang tingin ko sa subject na to, isama mo pa ang UBOD ng yabang na si "bigote", ang coordinator ng LTS. Tatlo, Tatlong buwan akong pumasok ng sapilitan hanggang sa nakit anamin ni jawo si "crush no.1" at "crush no.2"
Ayos!
Ginanahan akong pumasok ng NSTP. For the first time in my life, pumasok din ako ng NSTP ng buo at taos sa puso.

September, isang magandang buwan para sa "nstp memories" ko dahil kasama namin sa Group si "no.1" at "no.2". Kasi parehong LTS ang NSTP course. woooo ayos!
Nung una, palagin tumatawa si "no.1" sa mga simpleng padale namin ni Jawo. Tumatawa din xa kahit hindi kami nagpapatawa. ABA! magandang senyales un! oo nga pala, si "crush no.1" ay isang chinitang babae na chubby, cute, mejo maliit, maputi at crush naming dalawa ni Jawo. Ngunit, dumaan ang mga araw, hindi na namin xa nakita. Wala ng tawa. Wala na.
Puputulin ko muna toh para kay

"crush no.2" isang mgandang babae na maputi din, cute, tamang height, at isang katangian na nakakabilib sa kanya, hindi nagbabago ang status ng muka nya. Kung anung texture sa umaga, ganun padin sa hapon. Oilfree, fresh na fresh! Walang sweat glands! Ang ganda!! hahah!!
nung una, naiinis ako d2 kasi kung san kami pumunta, saktong nandun xa! as in palagi, kaya nagmumukang sinusundan namin xa! muka tuloy kaming stalker! Makalipas ang ilang sandali, napagdesisyunan namin ni Jawo na hindi na namin xa crush at hindi na namin xa titingnan. hahah!! (parang bata noh?!)

* end of 1st semester

hindi ko man lang xa naisip buong semestral break! wala nmn akong pake eh.. ang lahat ay simpleng paghanga lang.

*2nd sem! Fight!
ba! nakita namin ulit si "crush no.1" parang isang kabuteng sumulpot mula sa kawalan at bumalik sa eksena. hindi na xa tumitingin samin. at ganun din kami sa kanya. tapos one tym nakita namin xa may kasama, BF nya.

"ah.. kaya pala! pero bakit aun ang BF nya?" said John Ray and Jawo.
* End for "crush no.1"

Si "crush no.2". kung dati naiinis ako sa kanya, ABA! iba na ngaun, dahil tumitingin na din xa samin at........ crush na namin xa ulit! hawhah! mejo nahihiya na ako dahil sa entry na toh ah! :(
nararamdaman namin na mapali lang xang i-approach. pero may problema, aun ay ang "shyness" bakit kasi nagkaroon pa kami nito eh.
pero hindi mapigil ang action at lagi talagang nagtatama ang mga paningin namin, sapul kami! sapul din xa! hahah! as in lagi. Good sign! Nice!
"makikilala din natin un tol" said John Ray and Jawo.
Laging ganan every NSTP! siguro motto na namin un ni kumag na Jawo.
hanggang ngaun, patapos na ang NSTP namin. wala padin ngyayari kundi tinginan at pakiramdaman. Last NSTP na namin next wk. Anu kayang mangyayari? masasayang ba ang mga pagsubaybay namin? magkakaroon ba ng himala? makakapulot kaya kami ni Jawo ng P1000 at paghahatian namin? walang may alam! malay natin!


"faith w/o work is dead" natutunan ko yan sa simbahan at na-i-apply ngaun.

"makikilala din natin un w/o work is dead" kaya ang nagin desisiyon ko ay

"wala akong pakelam simpleng paghanga lang nmn ang lahat eh. itutuloy ko ang pamumuhay ko sa mundong mahal!"

note: to be honest, sa lahat ng entry ko. eto ang pinaka ayaw ko. pero sayang kung hindi ko ipo-post.